تابش »»» شعری از محمد اسفندیاری - 1367
برای بزرگ منادی عرفان، برابری و آزادی: معلم شهید «دکتر علی شریعتی»
با صید یک ماهی
اقیانوس، اقیانوس است.
و با برکشیدن یک ستاره
آسمان، غرق ستارگان
مرگ یک عروس دریایی نیز
از وسعت دریا نمیکاهد.
***
و جنگل را،
خشکیدن یک درخت
- اگرچه سرو -
و باغ را،
پژمردن یک گل
- اگرچه سرخ -
دستخوش نمیکند.
***
اما تو؛
ای سرو از کویر خشکسار روییده
سپیدار سرزمین سربداران
سربدار سرزمین سرسپاران
ای که با سیماب آتشین برآمدی
و صبح راستین در آستین داشتی
و با کلام سرخ و سبز خود
سبزه در دستها کاشتی؛
با مرگ تو
- اگرچه از تبار بیمرگانی -
کویر خشک دست،
دستخوش شده است.
***
اینک تو ای خورشید عالمتاب
از پشت خاک،
بر پشت خاک
بتاب
بر ما بتاب
محمد اسفندیاری
5 تیر 1367
+ نوشته شده در ساعت ۱۲ ب.ظ توسط رضا ع ش
|
معتقد به اینم که شریعتی با نبودنش منو به "بودن" دعوت کرد