قربت در غربتموضوع کلّی صحبت من در این جلسه بررسی تأثیر آموزههای مکتب ِ عرفان ِ خراسان بر اندیشههای شریعتی در کویریّات است امّا با عنایت به زندانسرای ِ زمان که همواره بند به پای ِ گویندگان کشیده است، به گونهای جزئیتر این موضوع را پی خواهم گرفت. موضوع جزئیتر من در اینباره، تأثیر یکی از مهمترین اعضای خانواده‌ی مکتب عرفان خراسان، مولانا جلالالدّین محمّد بلخی است بر هبوط ِ شریعتی که از سرشناسترین افراد ِ حلقه‌ی کویریّات اوست. در این تطبیق ِ مفهومی و مصداقی، در هر دو ساحت اندیشگی و لفظی میتوان این تأثیر را مورد توجّه و تحلیل قرار داد. یکی از مهمترین نتایج چنین مقایسه‌هایی میتواند پی بردن به ریشه و تبار ِ اندیشهی افراد در اینچنین گسترههایی باشد. در این سخنرانی تلاش میکنم فرازهایی گزیده از هبوط را با فرازهایی از جهان اندیشهی مولانا در آیینهی مقابله گذاشته و تصویری از این میانه را عیان نمایم.
معتقد به اینم که شریعتی با نبودنش منو به "بودن" دعوت کرد